Op geregelde basis, en meestal op de derde vrijdag van de maand, organiseren we het Atelier van de Onmacht. In gesprek en op de vloer, met materialen en objecten, creëren we ruimte voor de onmacht die we ervaren in het huidig tijdsgewricht.

Het Atelier van de Onmacht wordt vormgegeven door kunstenaar Lotte van den Berg en pedagoog Saar Frieling, in nauw contact met de Vlaamse filosofe Christine Gruwez. Christine onderzoekt sinds enkele decennia de mogelijkheid om tijdgenoot te worden, in een wereld waarin we op het eerste gezicht veroordeeld zijn tot louter toekijken. Ze schreef hierover het boek ‘Meditaties over Onmacht’, dat ons aanzette tot de start van het Atelier.

Onmacht ervaren is eigen aan mens zijn. Zoals we sterfelijk zijn, zo zijn we ook fundamenteel onmachtig; niet bij machte alles te doen en te dragen wat we hopen, wensen en willen. In het zicht van genocide, ecocide en structurele ongelijkheid is het ondoenlijk dat tot je door te laten dringen. Ik ben ooggetuige en daarmee tijdgenoot van deze verschrikkingen, ik voel me zelfs medeplichtig, maar ik kan niet zorgen dat het stopt, nu.

Zo ondraaglijk als het is, zo belangrijk is het ook, dit werkelijk te doorvoelen. ‘Ik kan het niet. Ik kan het niet aanzien. Ik kan het niet dragen. Ik kan het niet veranderen.’ Precies in die fundamenteel menselijke ervaring vinden we ingang, naar onszelf en naar elkaar. We vinden er de mogelijkheid om de patronen van hoogmoed te bevragen waar we in verstrikt zijn geraakt.

Tijdens een Atelier van de Onmacht gaan dialoog, contemplatie en artistieke exploratie hand in hand. Onmacht laat zich niet vangen in taal, niet in stilte en ook niet in kunst, maar al gaande tussen de drie kunnen we haar in onze nabijheid leren verdragen en ervaren dat de onmacht die we voelen (ook) bron is voor medemenselijkheid en gemeenschapszin.